“Biz Seni ancak alemlere rahmet olarak gönderdik.“
(Enbiya: 107)
Bir “Kutlu Doğum“ haftası nedeniyle bir ilköğretim okulunda, ders içinde, “Peygambere Mektup“ yarışması düzenlenmiştir... Birincilik dokuz yaşında bir kız çocuğunundur... Ödül töreni düzenlenir... Genç bir öğretmen hanım, birinciliği kazanan mektup elinde, kürsüye gelir, okumaya başlar.
“Nur Yüzlü, Gül Kokulu, Sevgili Peygamberim!“
Burada durur, devam edemez... Yazan, dokuz yaşında bir kız çocuğu; okuyan, genç bir hanım; ağlayan, onlarla beraber bütün bir salondur... Öğretmen hanım, sesi titreyerek bir deneme daha yapar, yine okuyamaz... Sonra bir deneme daha... Hıçkırıklara boğulur... Mektubu bu kez de genç bir erkek öğretmen alır... O, yutkuna yutkuna da olsa mektubu okumayı başarır:
“Nur Yüzlü, Gül Kokulu, Sevgili Peygamberim!“
Seni çok ama çok seviyorum...