Kültürümüzde “eski bir dost“ olan nargile, batılılaşma arzusuyla pabucunu dama attığımız ama kıymetini çok geçmeden anlayıp son günlerde hayatımıza yeniden soktuğumuz kültürel bir öğedir. Ne de olsa bize dedelerimizden mirastır nargile...
Kültürümüzde 400 yıllık yeri olan nargile için zamanla, İstanbul’da önemli nargile mekânları oluşmuş. Her devrin edebiyatçıları, önde gelenleri, eşraf ve külhanbeyleri bu mekânlarda hoş sohbet, çay, kahve ve müzik eşliğinde nargilelerini tüttürmüşler.
Mevsimine göre şişeye kiraz, vişne, frenk üzümü koymuşlar, nargilenin her fokurdayışında bunların harekete geçip oynamasıyla oluşan hoş görüntüyü izlemişler. Koku versin diye de “muattar“ dedikleri nar suyu, amber, misk, gülyağı gibi maddeleri suyuna katmak için kullanmışlar...
Önceleri belirli yaşın üstündeki kişilerin yine belirli mekânlarda koyulaşan sohbetler eşliğinde içtikleri nargile, acaba son yıllarda neden popüler hale geldi?
(Arka Kapaktan)