Sevgili çocuklar, bu öykü bir ibret öyküsü değildir. Bu öyküyü birbirinizi daha iyi tanımanız için kaleme aldım. Büyüklerin de sizi bu vesileyle daha iyi anlayacağını umuyorum. Bu öyküyü onlara da okutun.
İran Azerbaycan’ındaki serüvenimi anlata anlata bitiremem, doğrusu... Hepsini yazacak olsam... Ohooo... Ciltler dolusu kitap olurdu.
Ben şimdi size bir günümü, yani yirmi dört saatimi anlatmak istiyorum. Çünkü çocukları bıktırmak doğru olmaz.