İnsanın bedeni eskir
Belleği eskir
Ama ya duyguları?
Zavallı, zavallı ben... Hayatım boyunca diğer insanlara baktım ancak şimdi bana bakacak tek bir kimse bile yok...
Hayır, hayır, hayır, artık ölüm hakkında daha fazla düşünmemeliyim; doktor, ölüm hakkında kesinlikle çok fazla düşündüğümü söyledi; o, zamanı gelince gelecektir, dedi, sanki bunun bana bir faydası olacakmış gibi. Ölüm hakkında her zaman düşünürüm, bunu bir yana bırakamam bir türlü, bu boğazınızdan aşağı uzanan plastik bir hortum gibidir, onu hissetmeden yutkunamazsınız... Böyle iki tarafa da yapışan tuhaf makinelerle kapana kısılmış yaşamaktansa fişi çekmek daha iyidir. Tanrım, kendi makinen tamamen yıpranmışken, bir makinenin seni yaşamda tutmasına izin vermek de neyin nesi? Ben, Tatlım’a sahip olduğum sürece hayata tutunabilirim; onun düştüğü gün, benim de sonum olur...
Siyam, yaşlı bir çiftin yıllar ilerledikçe çok farklı bir boyuta taşınan evliliklerini ve âdeta tek bedende birleşen ikili yaşamlarını trajikomik bir anlatımla yansıtıyor.

“Stig Sæterbakken yalnızca şunu hak ediyor: Okunmayı!“
Leif Hoghaug-
Stavanger Evening Post
“Stig Sæterbakken, günümüzün en ilginç Avrupalı yazarlarından birisi. Her zaman tartışmacı ama hiçbir zaman kafa karıştırıcı değil. Okurları, hem toplumun hem de bireyin fazla övgü toplamayan yönleriyle yüzleştiriyor.“
Eurozine-
“Mükemmel bir roman. Stig Sæterbakken sade, kesin ve ekonomik bir dil kullanarak trajikomik bir çöküşün karmaşık bir betimlemesini yapmayı başarmış.“
Karsten Sand Iversen-
Standart
(Tanıtım Bülteninden)