Bir gün sen de bu kente dönüşeceksin.
Bu kent gibi yalan, bu kent gibi vahşi ve acımasız...
Bir fobi yüzünden eksilecek anlamın, yüzünün hüzünlü gecekondularında.
Çarpık kentleşirken içinde yarım kalan özlemler, kelebek larvalarıyla sevişeceksin.
Ancak onların hepsi ölü doğacak...
Hiçbiri bir daha uçamayacak!
Anlayacaksın...
Tedavisi üstüne gitmek olan bir fobinin kurbanı olduğunu çünkü hayat böyle işte!
Üstüne gidemediği korkunun altında kalıyor insan...
(Tanıtım Bülteninden)