Fars geleneğinin en büyük şairlerinden olan Sadî-i Şirazî’nin (1182-1292) Gülistan’ı asırlarca elden ele, dilden dile aktarılmış, Osmanlı medreselerinde ders kitabı olarak okutulmuş bir eserdir. Gülistan mütevazı, sakin ve aşırıdan kaçan bir hayat anlayışının misaller yoluyla kâğıda yansımasıdır. Sadî, gelip geçici dünya hayatını pek ciddiye almamış, burayı insanın olgunlaşıp “kâmil insan” mertebesine çıkacağı bir safha olarak değerlendirmiştir. Anlattığı hikâyelerde günlük hayattan seçtiği karakterlerle, vermek istediği nasihatleri aktarmıştır. 

Sadî’nin kırk seneyi bulan Hicaz, Kuzey Afrika, Kaşgar, Türkistan ve Hindistan seyahatleri sonrasında engin tecrübe ve bilgisinden istifadeyle, yalın ve akıcı bir üslupla kaleme aldığı bu abidevi eserin birçok tercüme ve şerhleri yapılmıştır. Gülistan’dan seçme hikâyelerin yer aldığı bu kitap da, Osmanlı’nın en meşhur şârih ilim adamlarından Sudî-i Bosnevî’nin (ö. 1599-1600) kaleme aldığı Gülistan Şerhinden derlenmiştir.