Paris’e, şair olmak hayaliyle gelen genç bir adam, adı Claude. Claude taşralı, tutkuları ve idealleri olan bir genç. Sefalet içerisinde küçücük bir tavan arasında yaşarken bir fahişeye âşık olur. Aşkın kutsal ve ari olduğuna taşralı bir genç olarak kalben inan Claude, o kadına duyduğu aşkı, kurtarıcı bir el gibi uzatmak ister. Ne yazık ki işler onun düşündüğü ve istediği gibi yürümez.

Bu kitap; tutkuyla bağlandığı, hayalleri hicrana dönüşen bir gencin; ihtiras, umut, tutku, kıskançlık, aşka ve âşık insana dair her türlü duyguyu barından, arkadaşlarına yazdığı mektuplardan bir araya gelmiş, etkileyici bir roman.

Zola’nın kaleme aldığı ilk roman. Her ilk roman gibi biraz otobiyografiktir. Belki de bunu söylemek yanlış olmaz: Claude, Zola’nın ta kendisidir!

“Ah! Gençliğimin bütün düşüncelerinin birden bana geri geldiğini, beni güç ve umutla doldurduğunu hissediyorum. Girmiş olduğum kasvet içerisinde her şey sen ve dünya, günlük uğraşlarım ve gelecekteki ihtişamım – yok olmuştu. Sadece tek bir düşünce için yaşamıştım: aşık olmak ve acı çekmek”