Sir Charles’ın öldüğü gece, cesedi bulan uşak Barrymore, seyis Perkins'ı atla bana göndermişti. Daha uyumamış olduğum için, bir saat içinde Baskerville’deydim. Soruşturmada gösterilen bütün kanıtlan kontrol edip, onayladım. Porsuk ağaçlı yoldan ayak izlerim takip ettim; bir süre durup beklediğim gösteren ayak izlerinin değiştiğim gördüm. Yumuşak çakıllı yolda Barrymore’dan başkasının ayak izine rastlamadım. Sonra cesedi büyük bir dikkatle inceledim. Ben gelinceye kadar cesede kimse dokunmamıştı. Sir Charles, yüzükoyun yatıyordu, kollan iki yanına açılmış, parmakları toprağa gömülmüş, yüz çizgileri tanınmayacak kadar bozulmuştu. Cesette herhangi bir darp izi yoktu. Fakat soruşturmada Banymore yanlış bir bilgi verdi. Cesedin çevresinde toprakta hiç iz olmadığını söyledi. Herhalde görmedi. Ama ben gördüm, biraz ötede yem ve oldukça belirgin izler gördüm.
Ayak izleri mi?
Ayak izleri.
Erkek mi, kadın mı?
Doktor Mortimer, bir süre tuhaf tuhaf yüzümüze baktı, sonra hemen hemen fısıltı halinde:
Bay Holmes, bunlar dev bir köpeğin ayak izleriydi…