“Söz konusu ben olunca sustum, razi oldum. 

Ama simdi söz konusu sensin, ve ben bütün dünyayi karsima alacagim.” 

Duyuyor musunuz? 

Sehirler ötesinden, 

denizler kadar uzaklardan gelen o bagiris seslerini... 

Kiliç, kesik, çiglik seslerini. 

Belki de yalnizca ben duyuyorum içimdeki savasin seslerini... 

Bir tarafin savasi kazandigini sandigi an, pes ettigi andir. 

Biz kazandigimizi sandik, kiliçlarimizi biraktik. 

Oysa pes etmisiz yalnizca. 

Simdi uzaktan geldigini duyuyorum o ikinci savasin. 

Bizim kosarak uzaklastigimiz atlar, 

simdi kosarak pesimizden geliyor. 

Düsman bu sefer daha güçlü, 

kiliçlari bu sefer daha keskin ve çaresizlik 

her zamankinden daha yogun. 

Oysa herkesin unuttugu bir sey var; 

biz hâlâ ayaktayiz. 

Ve düsmeye niyetimiz yok. 

Birinci perde bitti, ikinci perde basliyor…