Kimine göre bir meslek, kimine göre bir kariyer vesilesi, kimine göre de sosyal güvence yolu olarak görüldü öğretmenlik.  Öğretmenlerin seven sarmalayan aydın ve bilge yüreği pek görülmedi, görülmek istenmedi.  Oysa sevgi yolunun ışıklarıydı gözleri, karamsar  ve başa gelen olmaz işlerin umutsuzluğunda  naif bir ümit sesiydi sözleri.

Değerlerini ya okuldan mezun olunca yahut da onları toprağa verince anladığımız kahramanlarımızdı öğretmenlerimiz. Çocukluğumuzda elimizden tutan tebessüm dolu bakıştı öğretmen, gençliğimizde bilgelik üfleyen bahar nefesleriydi öğretmenler. 

Bize kimsenin sabır göstermediği yerde sabrederek sabrı öğreten, önemsenmediğimizi hissettiğimiz de “sen değerlisin” sözünü yüreklerimize akıtan 
sevgi kaynağımızdır öğretmenler. Her öğretmen bir sevgi peteğidir, arısı da öğrenci, çiçeği de öğrenci olan bir sevgi öğretmeni… 
Onlar bize sevgiyi öğretmezler, yaşatırlar.