Soğuk,vücuduma zehir gibi yayılıyor. Agaçlar,çalılıklar,binalar ve insanlar bir bulanıklık gibi gözümün önünden geçerken son bir ayda yaşadıklarımı düşünüyorum.

Hayatımda bir saniye bile eksikliğini hissetmediğim kelimelerin zihnimi esir almasına çaresizce izin veriyorum.

Acı, öfke ve hüzün.

Koşuyorum, yolun sonu hiç gelmeyecekmiş gibi.

Çığlık atıyorum, ailemin ihanetini affedebilecekmişim gibi.

Dağıtıyorum, kendimden geçiyorum…

Evanı nutabilecekmişim gibi.

Ben Melisa Aras. Anlaşılmazım, Çözülmezim, dengesizim, korkutucuyum, ürkütücüyüm, alaycıyıyım, acımasızım ve duygusuzum.

Ve işte bu benim hikayem…