Zorlu bir büyüyüştü bu, gitgide büyüyen bir ur gibi sancılı. Neredeyse her gece ağladık, kimseye göstermediğimiz gözyaşlarımız; kirli yastıklarımızda kurudu. Gece yarısı zifiri karanlıkta el yordamıyla kapıyı ararken bulaştı elimize kan. Üç kardeş kaldık; biri ayrı anne ve babadan… Nerede olduğunu bilmediğim o kardeşimi özlüyorum. Ondan ayrı olmak benim hatam biliyorum. Çevremdeki herkese büyükmüşüm gibi davranmam üzerime binen ağır yüktendi ama neticede çocuktum yahu. Sahip çıkamadım ona, belki de organ mafyalarına yem oldu Ömer. Nasıl oldu anlamadım, dar bir sokaktayken birden kayboldu gözlerimin önünden.

O kadar çok kaybım var ki şu hayatta. Yine de yaşamaya devam etmek zorunda olduğuma inanarak büyüdüm. Keşke hiç devam etmeseydim bu yolculuğa diye içimden defalarca haykırdığımı sadece sen biliyorsun. 

Bu sırrı senden başka kimseye demedim.