BİTMEDİ DAHA
Türkiye Devrimci Hareketi tarihi baskının ve zorun olduğu kadar direnişin,
dayanışmanın ve mücadelenin de tarihidir. Bu tarihin yapıcıları özellikle ‘80 öncesi
dönemde başta büyük kentler olmak üzere ülkenin dört bir yanından her kesimden
insanı devrim ve sosyalizm fikriyle harekete geçirebilmiş, başka bir dünyanın mümkün
olduğuna inandırmıştı. 12 Eylül yenilgisiyle birlikte ise coşku yerini bezginliğe,
kararlılıksa pişmanlığa bırakarak, bu güçlü inanç acı bir tecrübe misali tarihin tozlu
sayfalarına gömülmeye çalışıldı. Bu dönemi yazanlar ise çoğunlukla ya kahramanlıkları
ya da kendi haklılıklarını öne çıkararak, tarihi kendileriyle başlatıp bitirerek anlattılar
olup bitenleri. Dolayısıyla yolu hâlâ yürüyenleri de yok saymayı tercih ettiler.
H. Selim Açan ise bu tarihe 1968’den beri sürdürmekte ısrar ettiği örgütlü devrimciliğin
gerektirdiği şekilde; başarılanlar kadar başarılamayanlar, övünçler kadar eksiklik ve
yetersizlikleri de söylemekten kaçınmayarak yaklaşıyor. Yenilgi edebiyatına ve tarihin
tahrif edilmesine karşı katıksız bir gerçekçilikle anlatıyor olup bitenleri: Mücadelenin
sağaltıcı gücünü günümüze taşıyan üslubuyla, insani sıcaklıkları, büyük dönemeçlerin
ardındaki fark yaratan o küçük anları da ıskalamadan.
Kavgada sebatın devrimci ruhuyla: “Bitmedi daha…”