Baba... Bu sevmek mi? Sevmek buysa eğer, annemin sabrı ne büyük, nasıl dayanıyor senin yokluğuna?  Baba... 
Gitmek mi zor, kalmak mı? Kalan olmaktan usandım artık, 
gitmekse yok işte benim kitabımda. 
Baba... Bir adama âşık oluyorum galiba. Gözleri sen bakan, 
elleri sen tutan bir adama. Adam diyorum, 
senden sonra hayatıma giren ilk adam baba.
…
Genç yaşta hayatın en acı tecrübelerini edinen Günnur’un 
hisleri ölmüştü. Yalnızca tutunduğu inancıyla yaşayıp, 
Allah’a ve babasına kavuşacağı güne kadar ömrünü geçirmekti gayesi. Ta ki, çalıştığı kitapçının kapısından o adam girene kadar…
Oğuz istediği her şeyi bir tebessümüyle ele geçirebilen, çapkın, gözü kara bir delikanlıydı. Kız kardeşinin aksine inançlarıyla değil, kafasına göre yaşardı. Günnur adında, mavi gözlerinde hüzünler saklayan kitapçı kızı görene kadar da böyle yaşamaya devam etmişti. Önce kızın hayatına, sonra kalbine girmek istedi; 
böylelikle onu unutabilir, eski yaşamına dönebilirdi. 
Planları, geçmişin sır perdesi aralanıp genç kızın hüznünün 
asıl sebebi ortaya çıktığında suya düştü. 
Günnur’u bırakması artık olanaksızdı