“Stefan Zweig yakasından kavradığı okurunu o huzursuz, tekinsiz, tedirgin dünyasına daha ilk satırlarıyla çekiverir. O bir atmosfer yaratma ustası: “Peşrev paragrafları” ile oyalamaz; bizi ele geçirmesiyle kendimizi bodoslama olayların içinde buluveririz.
Bizleri okur olarak genellikle, sonunda karakterlerin bir şekilde dönüştüğü anlatılar etkiliyor. Yakıcı Sır’da öncelikle Edgar’ın dönüşümüne tanık oluruz. Öykünün başındaki o her şeye inanan, yardımsever, güven dolu saf çocuk; aldanmamayı öğrenen, sinsice planlar yapan bir zalime dönüşür. Fakat Edgar masumiyetini yitirmenin bu sancılı sürecini de atlatacak ve sonunda, affetmeyi bilen, kendisine bunca acıyı yaşatmış barona bile, yetişkinliğin kapısını açtığı için minnet duyan olgun bir insana evrilecektir.”
Gülayşe Koçak