Buna en çok şaşanlar tavşanlar oldu! Değirmenin kapısını kapalı ve duvarlarla öndeki düzlüğü otların bürümüş olduğunu görünce sınunda bütün değirmencilerin kökü kurudu sanmışlar ve burasını tıpkı bir karargâh, stratejik bir üs haline getirmişlerdi. Burası adeta tavşanların Jemmapes değirmeni olmuştu. Geldiğim gün bunların abartısız yirmi kadarı, çepeçevre düzlüğe oturmul, ön ayaklarını ay ışığına uzatmış ısınıyorlardı. (...)