“Üç Halka Yirmibeş“, bir gülmece romanı. Okurken, okuduktan sonra, gülmece çizgisinin yanında bir trajedinin ortaya konulduğunu anlıyoruz. Acı gerçekler, olayların ışığında, kişiliklerin somutluğunda ortaya çıkmaktadır. Olayların bağlantıları, kişilerin görevselliği, olaylarla kişilerin yaşantısının ve karakterlerinin bağdaşıklığı başarılı bir yapıtın doğmasına yardımcı oluyor. İzgü, “Kasabanın Yarısı“ndan sonra, bu romanıyla bir kentin yaşamını, sağlam bir gözlemciliğe dayanan yazın ustalığı ile canlandırmıştır. Abartmalardan uzak, tam bir yeri yerindelik bu romanın başka bir özelliğidir.
(Arka Kapak)