Baba, beni her yılbaşı gecesi tombala oymaya çağırır. Ama bu yıl içime öyle bir kuşku düştü ki, “Galiba artık beni çağırmayacak“ dedim kendi kendime. Öyle ya, daha yılbaşına iki ay kala açardı telefonu sağolsun;
“Muzaffer, geleceksin değil mi yine tombala oynamaya?“ derdi. Ama bu yıl kasım ayının onuna varmıştık, Baba hala beni aramamıştı.
“Eh,“ dedim, “galiba Baba iki bin yılında artık tombala oynamaktan vazgeçiyor.“
Öyle ya, bu yılbaşı sıfırlıydı, hem de ardında bir yığın sıfırı vardı. Baba da;