“Sonradan görme insanlar maymun gibidir, maymun becerikliliği vardır onlarda. Yukarıda görür insan onları, tırmanırken çevikliklerine hayran kalınır ama doruğa ulaştıklarında artık yalnızca ayıp yerleri görünür (...) Bütün bir gün boyunca ayaklarımın dibine uzanarak sessizce yatabilirdi. bana bakarak dalar, bir cariye gibi sevişme gelmesini çabuklaştırmaya çalışırdı. Zevk yönünden bayağı verimli, bir zevkleri deneylerin yarattığı bilgilerle çeşitlendiren ama bilgisini tuksunun taşkınlıkları altında gizleyen bir aşkın kışkırtıcı hazların pençesinden geçirdiğim ilk altı ayı hangi sözcüklerle anlatmak mümkün olabilir bilemem. (...) Cinsellikten uzak bir aşk isteklerin şiddetiyle ayakta kalır. Sonra hiçbir yönden size benzemeyen biz erkekler için öyle bir an gelir ki, her şey acıdır. Bizde öyle bir güç vardır ki onu kullanmaktan vazgeçtiğimiz an artık erkek olmaktan vazgeçmiş oluruz. Kendisini besleyen besinden yoksun kalan yürek kendi kendisini yer, ölüm değilse bile ölüm öncesi bir durum sayılan bir bitkinlik duyar. Doğayı uzun süre aldatamazsınız, en küçük bir fırsatta çılgınlığa benzer bir güçle uyanır.“
Vadideki Zambak... Balzac’ın başyapıtlarından biri. Şimdi “Oğlak Klasikleri“ arasında...
(Arka Kapak)