Sûrnâme, Osmanlı dönemi Türk edebiyatında sünnet, evlenme ve tahta çıkma münasebetleriyle yapılan şenlikleri anlatan eserlere verilen ortak addır. Bu eserlerin önemi, yazıldıkları zamanı bütün yönleriyle yansıtmaları, bu yüzden de araştırmalar için zengin kaynaklar olmalarıdır. Bilinen surnâmeler içinde en genişi, en şöhretlisi ve Türk kültür tarihi açısından en önemlisi Vehbî’ninkidir. Bir büyük devlet düzeni, bu düzeni yöneten insanlar, pek çok ilgi çekici yönüyle günlük hayat, bizim insanımızın meydana getirdiği bir şehir kültürünün olanca zenginliği, bugün yalnızca övünç duyulabilecek bir üstünlüğü yansıtan bütün sesler, renkler ve görüntüler ve daha neleriyle yaşanmış bir tarih dönemi... İhtişam ve bu ihtişama yaraşır bir devlet düğünü ve şöleni... XVIII. yüzyılın ilk çeyreğinde, olumsuz gelişmelere rağmen yine de gününün en büyük imparatorluğu ve bu imparatorluğun büyüklüğünü o günün dünyasına gösteren bir sultan: Sultan III. Ahmet ve benzersiz bir dil ve üslupla bu devlet düğününde olan biteni bütün ayrıntısıyla aktaran bir dil ve kalem ustası: Vehbî. Biri devlet ihtişamını, diğeri bu ihtişama yaraşır bir dil ve sanat kudretini temsil eden iki insan: Sultan Ahmet ve Vehbî... Ve göz kamaştırıcı bir düğün ve şölen. Nakkaş Levnî’nin minyatürleriyle süslenen Vehbî’nin Sûrnâme’sine bu yüzden bir de alt başlık koyduk: Sultan Ahmet’in Düğün Kitabı...