Akira Kurosawa tüm zamanların en büyük yönetmeni sayılır. Ona Japon sinemasının kralı demek abartma olmaz. 1981’de yazdığı biyografisinde “benden sinemayı çıkarın geriye bir hiç kalır“ diyerek belki de kendisi ile ilgili en güzel tanımı yapmıştır.

Yaşamı boyunca neredeyse sanatın bütün dallarıyla ilgilenen Kurosawa, yaratıcılığının gerçek zirvesine sahne sahne düzenlediği planlarla, çekim öncesi olduğu kadar çekim sonrası çalışmalarındaki titizliği ile çıkmıştır. 6 Eylül 1998’de 88 yaşındayken Setagaya, Tokyo’da öldüğünde geride otuzun üzerinde film bırakmıştı. Sugata Sanshiro (1943), Rashomon (1950), Budala (1951), Yaşamak (1952), Dersu Uzala (1975), Ran (1985) en bilinenleriydi.

Uzun yıllar Amerikan sinemasındaki şiddet öğeleri üzerinde araştırmalar yapan Stephen Prince bir dönem de Japon sineması ve onun dünya sineması üzerini etkilerini araştırdı ve bu konuda Pensilvanya Üniversitesi, Sinema ve Tiyatro Bölümünde dersler verdi. “Savaşçının Kamerası - Akira Kurosawa“, Prince’in bu araştırmalarının bir sonucu olarak basılan ve büyük ilgi toplayan kitaplarından en önemlisidir.