Romanımın kahramanı ipekböceği,
Kendi çevresine ördüğü kozasının içinde
Ölümü beklerken bir mucize oldu,
Yüreğindeki sonsuz sevgi, ona hava oldu,
Nefes almaya başladı.
Dürüstlüğü; su oldu kuruyup yok olmasını önledi.
Adaleti; yemek oldu, karnını doyurdu.
Kozasının içinde bunlarla beslendi, büyüdü gün geldi
Kozasına sığamaz oldu.
İşte o zaman koza dayanamadı çatladı.
Özgür oldu.
Bu yüzyılda, bu çağda bu masallara kim inanır
Derseniz, hadi başlayın hemen okumaya...
(Arka Kapak)