Ön tarafı açılır - kapanır bir mikâp(küp) içinde hayatı yakalamak...Kapana kıstırır gibi...Tiyatro budur.

Aslında zamandan başka bir şey olmayan hayat, hangi mekân içinde akara aksı onu belli,başlı anlariyle, üstüne böyle bir mikâp atarak bulabilirsiniz. Zaten her hâdisenin üstünde, ressamın kurşunkalemiyle çizip sonradan sildiği bölüm çizgileri gibi, böyle bir görünmez mikâp vardır. Onu görünür hale getirmek, içindeki hâdiseyi tutmaktır. Kemmiyet sürüsünden çıkarmak, silinmekten kurtarmak, süzmek, özleştirmek...

İşte tiyatro, her vakit, farkında olmadan girdiğimiz bu şeffaf mikâbun, bütün hayata külâh gibi geçmiş ve içtimaî müessese hâlinde billurlaşmış ta kendisi... O, içinde hayatı öğüttüğü, ön tarafı açılır - kapanır mikâbın esrarlı döt köşesiyle, açıkta, göz plânında... Rüya, maddeye aktarılmışcasına... Yeri de, sanat hisarının en yüksek burcu...