Yalınlığın, çok kişinin paylaşabileceği bir şiirselliğin başarısını vurgulayan şiirler.
(Doğan Hızlan, Cumhuriyet, 1 Mart 1979)
Bu şiirlerde acıları, sevgiyi, umutları bir insanın inandırıcı yaşantısının arasından görüyoruz. Böylece şiir, çoktan beri sanatımızı kaplamış olan kuramsallıktan uzaklaşmış oluyor.
(Konur Ertop, Milliyet Sanat, 1 Ocak 1979)
Ataol Behramoğlu’nun yapıtlarının yirminci yüzyıl Türk şiirinin en verimli damarlarından birinin içinde, tam da Nâzım Hikmet’in şiirlerinde görkemli bir biçimde gerçekleşen şiir damarlarından birinin içinde bulunduğunu sanıyorum. (...) Ataol Behramoğlu’nun şiirlerinde duyduğumuz, insandan insana geçici, cömertçe söylenmiş, yapmacıksız sözlerdir. (...) Bu ozandan duyduğumuz sesler, biçimlerinde oldukları kadar duygusal gerçekliklerinde de titizlikle söylenmiş sözlerdir.
(Jean Baptiste Para, George Pompidou Kültür Merkezi’nde sunulan bildiriden, Paris, 5 Mayıs 1983)