Evlerinin önünde incecik bir su akardı. Hem de bahar, yaz, kış, güz demeden. Bu suyun yatağı olan arığı babası açmıştı. Ta iki göz damlalarını açtığı zaman.
Arık, evlerinden oldukça uzakta akan gür çaydan bağlanmıştı. Köy evleri içinde çaya en yakın Mehmetlerin eviydi. Köye giden baş arıkta su bölüşümü yüzünden çoğu zaman kavgalar bile çıkardı. Ama, Mehmetlerin evine çaydan gelen bu su hiç kimsenin müdahalesi ile kesilmezdi...
(Kitabın İçinden)