“Kaçan kovalanır dediler, artık nasıl depar attıysam kimse yetişemedi hala...
Bu kitabın kahramanı, “kolay kolay dünyaya gelmez“ dediklerimizden. Deli deli güldürenlerden, yerli yersiz ağlatanlardan. Bu kitabın sayfaları boyunca hayranı olacağınız İstiklal Akarsu, Facebook’ta 3 sene boyunca yalnızca akrabalarına ve ilkokul arkadaşlarına şakalar yazdıktan sonra bir arkadaşının “oğlum Twitter’a gelsene ne işin var Facebook’ta, burası tam sana göre!“ demesiyle 2009’da Twitter’a üye oldu. Burada yazdıklarıyla kısa zamanda 60.000’e yakın insana ulaşma şansını yakaladı. Akabinde bir de blog’um olsun dedi, açtığı blog’da 140 karakter sınırlaması olmaksızın yazdı da yazdı, okundu da okundu. Şimdi Bir Alex Değilim ile karşımızda.
“Size aşktan bahsedeceğim, hem de ilk aşkımdan, ya da ikinci aşkımdan, üçüncü de olabilir ama en doğrusu ilk hezimetimden. Yaşımın 16 olduğu bir zaman dilimiydi. İnsan evladının en atarlı, en yanarlı dönerli yaşıdır 16. Hayat üstüme üstüme gelirken ben tek bir kızın üstüne üstüne gitmek istiyordum. Evet, ben bir kızdan hoşlanıyordum, daha da kötüsü platonik bir hoşlanma söz konusuydu. Bana kalsa sittin sene gidip söylemem hoşlandığımı, kızın ruhu duymaz, delicesine sevildiğini hiç bilmez. Lakin o yaşlarda çoğu şey gibi gönül işinde de çevrenizdekiler yönlendirir sizi. Bakkal bile akıl verir, manav bile “Seviyorsan git konuş len, çekinme karı gibi,“ der. Ama en çok da yaşıtlarınız verir gazı, kendisi dişi sineğe bakarken bile kızaran arkadaşınız böyle bir olayı kaçırmak istemez, “Du bi teklif etsin de, rezil olsun eşşeğinoğlu,“ der. Gazı veren arkadaşın adı Süleyman, gazı alan kişi ben, gaz kaçağına maruz kalacak kızın adı Sibel’di.
Olum, seviyo musun lan bu kızı?
Sevmek demeyelim de...
Ne diyelim o zaman amk?
Hastasıyım diyelim, sevmek hafif geldi sanki.
Aslanım benim be, zaten hastası olunmayacak gibi değil Sibel, o endam, o boy, o etek boyu.
Ne diyon lan sen?!
Güsel bi kız sonuçta...
(Tanıtım Bülteninden)