Şehrin ta yukarısında, yüksek bir sütunun üzerinde Mutlu Prens’in heykeli vardı. Baştan aşağı incecik altın yapraklarla kaplanmıştı. Gözleri parlak iki safirdendi. Kılıcının kabzasında iri kırmızı bir yakut parlıyordu.
Çok sevilen bir heykeldi Mutlu Prens. Şehir meclisinin sanat beğenisiyle ün kazanmak isteyen üyelerinden biri, “Rüzgar gülü kadar güzel.“ diyerek düşüncesini söyledi. Kendisi pek hayalci biri olmadığı halde, insanların öyle düşünmesinden çekinerek, “Ama o kadar da faydalı değil.“ dedi.
(Kitabın İçinden)