İşte bu kitapçıkta, manevi oluşun bu gizemine ilişkin bir sözcük yok. Bu nedenle gülmekten kendimi alamadım. Orada yazılan her şey doğru, yalnızca öz eksik. Beni yalnızca anlatıyor, teşhir etmiyor. Kitapçığa iki yüz isim sığdırılmış. Şu var ki bana bütün yaratma gücünü sağlayan isim eksik. Hayatıma yön veren, şimdi beni gençlik çağıma iki kat daha çok istekle çağıran insanın adı görünmüyor. Herkesten söz ediyor, yalnız bana ses veren, sözcüklerimin ruhu olan adam hariç.
Hayatımda böyle bir anı daha önce hiç yaşamamıştım. Sözün verdiği haz beni adeta sarstı ve sürükledi. İlerlediğimin farkına bile varmadan, canlanmayla değişik bir duygunun güdüsü ile bir film perdesini aşarak otomatik adımlarla büyük daireye katıldım. İrademe hakim olamayarak, kendimi, beni fark edemeyecek kadar kendinden geçmiş öğrencilerin arasında, hocadan on adım beride buldum.
(Tanıtım Bülteninden)