Öğretmenlerim
Sizler bana salt ders değil
Canınızdan can verdiniz
Daha dersliğe girmeden siz
Duyardık barut kokusunu
Kurtuluş Savaşından sinmiş derinize
Bilemedik barış tanrıları olduğunuzu
Ne de alçakgönüllüydünüz
Kiminizin yarası içinde kiminizin yüzünde
Bigünden bigüne övünmediniz
Bir yonutçu gibi yonttunuz biçimlendirdiniz
Uğraşa didine bizi insan ettiniz
Nasıl nasıl yokla hiçle enazla yetindiniz
Kendiniz için hiçbişey istemediniz
Yurdumuzun acısı çarpardı yüreklerinizde
Bir İstiklal Madalyası yetiyordu size
Bakıyorum da şimdiki bizlere utanıyorum
Yoksa sizler göklerden mi indiniz
Sonra darılıp da bize
Yine göklere mi çekildiniz
Saçtan tırnağa baştan ayağa özveri
Ey beni ben yapan öğretmenlerim
Anılarınız önünde ağlayarak eğilir
Hiç el öpmemiş dudaklarımla
Ellerinizden öperim öperim öperim
(Tanıtım Yazısından)