Mecit artık yazar olmanın eşiğindedir de, maceraları da doludizgin devam etmektedir:
Mesela, masum bir çocuğa mükemmel bir bakıcı olmakla kalmaz, yeni doğmuş bir bebeğin bahtı açık olsun diye şehrin en seçkin kişilerini tek tek ziyaret eder! Yayımlanan ilk şiirinin şöhretiyle biraz başı dönse de, hemen sonra kravat takıp ciddiyetini takınır! Alacağına şahin kesilmez Mecit; tarlasından toprağından vazgeçer de, yazarlık yolundan vazgeçmez!
Kitabın sonunda Mecit tüm haylazlıklarına “Güle güle!“ der, biz de onun yazarlığına “Hoş geldin!“ diyoruz gülerek, coşkuyla, mutlulukla...
(Tanıtım Bülteninden)