İnceden inceye yağan yağmur,
hayatın hızlı akışını birden
yavaşlatır. Melâli ve hüznü taşır
bize; kaybettiklerimiz düşer
aklımıza. Şehrin sokaklarını
sarmalayan yağmur, içimizdeki en
derin noktaya ulaşmayı
başardığında, gerçekliğin naif
taraflarımıza ördüğü zincirlerden
kurtulmayı dener, başımızı alıp
gitmek isteriz uzaklara. Yağmur,
insanlığımızı hatırlatır bize.
Melânkolinin kucağına atıldığımız
bu zamanlarda içe döneriz. Yalnız
ve avare yürüyüşlerden imdat
dileriz. Yitik sevgiliyi en çok
yağmurla arar, yağmurla gelmesini
bekleriz. Tenha sokaklarda yürür,
kaldırım taşlarından dostluk umarız.
(Tanıtım Bülteninden)