“Yalan yok! Ben bir iç geçirme olarak alıyorum bulunduğum bu yeri dönüp kendime, dönüp artık gözden düşmüş bu çarşıya
kepenkleri büyük bir gürültü ve tek bir hareketle kapatmak istiyorum.

İmgelerden sıkıldım, tasvirlerden, sonu gelmez betimlemelerden
sözü doğrudan ve yormadan birdenbire sözün koynuna girip incitmeden kimseyi söylemeliyim.

Böylece belki benim de bir sahtekar gülümsemem olurdu
belki hızlı yaşayıp belki genç ölürdüm cesedimi düşünmeden.
Yusuf’un sevdiği yerlerinden sevmeyi öğrenirdim dünyamızı.“
(Tanıtım Bülteninden)