Sevgili Salak Günlük,
Angeline ile arkadaş oldum. Aslında bu Otomatik bir Arkadaşlık. Ben de ister istemez bu durumu kabul etmek zorunda kaldım. Ve şimdi elimden geldiğince bu arkadaşlığın tadını çıkaracağım.
Eğer onunla arkadaş olmasaydım, Carol teyzemle Angeline’in dayısı boşanmak zorunda kalacaklardı. Böyle bir durumda onları yaşamlarının sonuna dek bunalımın karanlık, dipsiz kuyusuna yuvarlayacaktı. Suçluluk duygusuyla ezilen Angeline ise eski, pis bir akıl hastanesine kapatılacak ve yıllarca orada kalacaktı. Kokulu’nun yavruları da ebeveynlerini tanımadan büyüyeceklerdi... Benimse bu acıyı hiçbir köpek yavrusuna yaşatmaya vicdanım el vermiyor.
(Tanıtım Bülteninden)