“Eleştiri formunun en yükseği ve aynı zamanda en alçağı otobiyografi tarzıdır. Güzel şeylerde kötü anlamlar bulanlar parlamaksızın yozlaşırlar. Bu hatadır. Güzel şeylerde güzel anlamlar bulanlar zarif insanlardır. Bunlar için ümit vardır.
Onlar, güzelliğin onlar için sadece güzellik anlamına geldiği, seçilmiş kişilerdir. Ahlaka uygun ya da ahlaksız kitap diye bir şey yoktur. Kitaplar iyi ya da kötü yazılmıştır. Hepsi bu.
19. yüzyıl realizm hoşnutsuzluğu, kendi yüzünü aynada gören Caliban öfkesidir. İnsanın ahlak yaşamı, sanatçının hammaddesinin bir kısmını şekilledirir, fakat sanatın ahlakı, mükemmel bir şekilde kullanımına dayanır. Hiçbir sanatçı bir şeyleri ispat etmek istemez. Doğru şeyler bile ispatlanabilir.“
(Arka Kapak)