“Acıyla gülümser İbrahim’in şiiri. Ne gösteriş, ne riya. Onun şiiri, parıldayan bir diş, buluttan sıyrılan güneş, kabuğu kalkmış yara, bir günahtan arta kalan pişmanlık, dumanı üstünde bir bardak çay, ne varsa yani kendiliğinden ve açık, işte öyle. Onun şiirlerini okurken aniden sesler kesiliyor, ortalığı derin ve hüzünlü bir sükut kaplıyor.“
Mustafa Kutlu, Yeni Şafak gazetesi
“Efendime vermek için / Yirmi yedimden gün aldım / Yirmi yetimden gül“ diyebilen bir adamın elinde, Yenikapı’yı da, has odayı da açabilecek bir anahtar var demektir. Yolu yok: okuyan bundan böyle takip edecek. Tenekeci’nin şiiri ’keyifle okunan’ bir şiir değil. Öyleleri, girmenin ve gövermenin pek zahmetsiz olduğu şiir hücre evlerinde bolca var.“
Süleyman Çobanoğlu, Dergâh dergisi
“İbrahim Tenekeci var, şair. Tenekeci, şiirden uzaklaşmış bir çok insanı şiire döndürebilecek bir kaleme sahip.“
Haşmet Babaoğlu, E Edebiyat dergisi
“İbrahim Tenekeci sessiz sedasız çok önemli bir şiir yazıyor ve her şiirini okuduğumda bu doğallığa nasıl ulaştığını düşünüyorum şaşkınlıkla. Şiirinde az rastlanır bir iç içelik var, keder ile ironiyi nasıl buluşturuyorsa, her seferinde ortaya inanılmaz bir şiir çıkıyor“
Haydar Ergülen, Şiir Defteri
(Tanıtım Bülteninden)