“Şımarık Puhpuh, geçen hafta, “Çüş, çüşşş!“ diyerek girmişti kapıdan. Gidene kadar da çüşleyip durmuştu. Dayanamayıp, “Hayrola, eşekler mi var burada?“ demiştim. Yüzüme bakıp sırıtmıştı. Bu hafta da çüşlerse canına okuyacağım onun. Umarım çüşler!“
İşler umduğum gibi gitmedi. Ben Puhpuh’u pataklamayı düşünürken, o benim kahramanım oldu. Ağlarını Gıcık Bir Milyoncu’yla ören Çılgın Yaz tatilimin en matrak anısını ona borçluyum. Yalnız ona mı? Bir de Zeplin Teyze’nin yıldızları var!
Siz bu kitabı okurken, ben Zeplin Teyze’nin sözünü ettiği o kırk fırın ekmeği yemeye gideceğim. Rengârenk yıldız tozlarına bulanmak istiyorsanız siz de gelin arkamdan. Fıslık çalmayı da unutmayın!
Yolculuğumuz; bir kaleydoskoptan dünyaya bakmak için değil, kaleydoskobun kendisi olmak için...
(Tanıtım Bülteninden)