“Bir Mayıs Polis Bayramı“, Muzaffer İzgü’nün en yeni öykülerini içeriyor. Bir söyleşide Hüseyin Yurttaş’ın, “... neden çok sayıda polis öyküsü“ sorusunu, İzgü şöyle yanıtlıyor: “... Yıllardır polisle ilgili yazdığım öykülerde haklı olmalıyım ki, artık şeffaf karakollar isteniyor... belki de eleştire eleştire bu duruma getirdik...“ (Gösteri, Şubat 1992). Bu kitapta da İzgü, gülmecenin gücünden yararlanarak, işçi bayramı 1 Mayısın adeta polis bayramına dönüşmesini ustalıkla öyküleştiriyor.
İzgü, yine aynı söyleşide, “Bir Mayıs Polis Bayramı“nı, “... yirmi dört öykü var. Elbette adı üstünde yine polisten, insan haklarından, memur yaşamından, zamdan, sıkıntıdan, demokrasicilikten söz eden öyküler çoğunlukta“ diye tanıtıyor. Bu öykülerde de İzgü, yine gülmecenin gücüyle, sözünü ettiği tüm sıkıntıları hafifletiyor. Okurlarımız merak etmesinler, İzgü bu yapıtta da o sevimli yaratıkları unutmamış, bir “ayı“ öyküsü var: “Ayılar da Ağlar“... Neden acaba?
(Arka Kapak)