Akşamki eğlencemiz öncekilere benzemedi. Edilecek sohbet, okunacak müsvedde olmadığı için yemekten önce çok güzel bir konçerto dinleyerek kulaklarımızın pasını giderdik. Yemekten sonra ise hep edebiyatla, felsefe ile ilgili sohbetler yaptık. Fakat, köprü kapanmadan biraderin evine gitmek zorunda olduğumu söylediğimde, Refet yine ayağa kalkarak bana arkadaşlık edeceğini söyledi. Gerek olmadığını ısrarla söylememe karışın mümkünü yok kabui cttircmcdim. Hanımlar ile her zamankinden daha dostça, daha samimi bir vedalaşmadan sonra Refet’le birlikte geri döndük. Gerçi köprü açık olduğu için gecenin bir vakti sandal külfetine ve tehlikesine katlanmadan, köprüyü yürüyerek gectikse de İstanbul tarafında kâğıt fener alma zorunluluğundan kurtulamadık.
(Tanıtım Bülteninden)