Yazarın görevi, dünyayı salt yorumlamak değil, öncelikle onu insancıllaştıracak yönde değiştirecek çözüm yolları göstermek, yazınsal yasalar çerçevesinde yapıtlarında yarattığı derin yazınsal etkilerle, okuru iyiye ve doğruya yöneltmektir. İçinde yaşanılan dünyanın çıkarlar uğruna doğal ortamının gittikçe bozulduğu bir dönemde, bu görev daha da önem kazanmıştır. Binyazar, “yazıyı kendi ya da belli bir kümenin çıkarlarına adayan, insanın yazgısını değiştirmede, insanı insana anlatmada bir sorumluluk üstlenmeyen kişilerin yazarlıkla bir ilişkisi olamaz.“ der. Bertolt Brecht de der ki, “Deliler kendine sorar. Neden dünya bizim için harika bir şey değil? Bense kendime şunu soruyorum: Neden insanlar böyle?“.

Bu kitapta, toplumsal kurallar ve değer yargıları bağlamında insan sorunları, aydın insan sorumlulukları, Albert Einstein örneğinde Galileo Galilei döneminden bugüne tartışılan bilim insanının insanlığa karşı sorumlulukları bakımından incelenen Yüksel Pazarkaya’nın Köşetaşı, Zülfü Livaneli’nin Son Ada, Bertolt Brecht’in Sezuan’ın İyi İnsanı, İnci Aral’ın Mor, Theodor Fontane’nin Effi Briest ve Samuel Beckett Godot’yu Beklerken adlı eserlerinde de, bu soruluyor, neden insanlar böyle? deniliyor. Yazarlar, incelenen yapıtlarda yaşanılan insan sorunlarına yazar duyarlılığıyla neşter vuruyorlar, insanları kendi gerçekleriyle yüzleşmeye ve düşünmeye çağırıyorlar.
Ayrıca bu kitapta okur, Adnan Binyazar’ın, Emin Özdemir’in ve Onur Bilge Kula’nın “yazar“ ve “yazına“ ilişkin düşünceleri, Immanuell Kant’ın estetik anlayışı, Eleştirel Kuram bağlamında Oya Baydar romanlarına ilişkin görüşler ve çağdaş yazın alanına ait kısa öyküler içeren bir yelpaze ile karşılaşacaktır.