Şeytanî Öyküler, 19. yüzyılın ikinci yarısında Fransız edebiyatında büyük tartışmalara yol açan sıradışı yazar Barbey d’Aurevilly’nin skandal yaratan altı öyküsünden oluşuyor. Daha basılmadan “büyük bir merak, şaşkınlık uyandıracağı, hatta insanları incitme başarısına ulaşacağı“ söylenen öyküler düşünüldüğünden çok daha fazla tepki alır. “Toplum ahlakına ve genel adaba aykırı davranmak“la suçlanan Barbey eserinin amacının erdemsizliğin iğrençliğini göstererek insanları ahlaka davet etmek olduğunu; eserinde çizdiği kötülüğün ise iyilikle karıştırılmaması gerektiğini, herkeste korku ve dehşet uyandırması için özellikle daha çarpıcı bir renk verdiğini açıklamak zorunda kalır.
Dönemin toplumsal, siyasî ve ahlakî yapısını eleştiren yazar, her ne kadar kendini “Hıristiyan ahlakçı“ olarak tanımlasa da, bir yandan da Byron ve Baudelaire’den çok etkilenmiştir ve belli bir yoğunluğa ulaşan tutku ve günahı bazı ruhlar için bir çeşit erdem olarak görür.
(Tanıtım Yazısından)