“Haberci“, Cibran’ın ikinci kitabı olmasının yanında, meramını çizgilerle resmeden sanatçının, sözcük-leri ustalıkla kullanan bir bilge kişiye dönüşmesinin de habercisidir. Geniş bakış açılı, daha derin bir bilgelik; sıcak, yumuşak bir sevecenlik taşıyan, yine de kontrollu bir ironiye sahip, bir çoğu güncelliğini yitirmeyen meseller.
Aşk ve özlem dalgasıyla yazılmış, Ermiş’e açılan kapının eşiği ve anahtarı olan kitap.

“Ve biz, güneş ve dünya, daha büyük bir güneşin ve daha büyük bir dünyanın başlangıcıyız. Ve biz her zaman başlangıç olacağız.
Sen kendinin habercisisin, bahçemin kapısından giren yabancısın sen. Ve ben de her ne kadar ağaçlarımın gölgesinde otursam ve hareketsiz gözüksemde kendimin habercisiyim.“