Üç evli mezrada doğdum büyüdüm
Ne eğitim gördüm ne okul gördüm
Ekenek biçenek çalıştım durdum
Ne bir huzur buldum ne rahat gördüm
Aşık oldum aşkım ile bağlandım
On dört on beş yaşlarında evlendim
Gelenekler öyle idi neylerdim
Bazen huzur bazen çilede gördüm.
Beş yavruyu bu vatana getirdim
Üç kardeşi iki abla yitirdim
Gerçek bir mürşit’e özümü verdim
Huzur mutluluğu sohbette kurdum.
İlk yavrumu bir yaşında yitirdim
Öbür yavrularla zaman geçirdim
Günlerini acı tatlı getirdim
Ömür geçti zaten çöktüm oturdum.
İki bin on Ekim Hasan’ım gitti
Sandım ki hayatım eridi bitti
Emiş Bacı evlat acısın tattı
O acıyla ömrüm yedim bitirdim.
(Arka Kapak)