Kathar varoluş tasarım, karşıtlar biçimde konumlanmış İyi Tanrı (gizil nesnelliğin kimliklendirilmiş biçimi olarak algılanan İsa’nın Tanrısı) ile Kötü Tanrı (açık nesnelliğin kimliklendirilmesi biçiminde algılanan Musa’nın Tanrısı) arasındaki çatışmanın aşılmasıyla gerçeklik kazanır.
Söylencelerin mantığını izlediğimizde: önce İyi Tanrı’nın denetimindeki gizil nesnelliğin açılımlarının söz konusu olduğunu görürüz. Açılım, bir yabancılaşmadır sonuçta. Aynı zamanda İyi Tanrı’dan bir uzaklaşma sürecidir. Uzaklaşmaya koşut biçimde İyi Tanrı, açılımlarının uç noktalarını gütmekte zorlanmaya başlar.
İşte tam bu noktada açık nesnelliği güdecek olan Kötü Tanrı devreye girer: Sıranın kendisine geldiğini anlar ve saldırıya geçer: Gizil nesnellik gizilliğini koruyamaz ve somutlar dünyası, cansızdan canlıya doğru aşama aşama görünüşe taşınır. Kötü Tanrı yani Şeytan, İyi Tanrı’yı varlığın içine sıkıştırır, insan konusu olduğunda bedenin içine.