Bazı türküler, bazı şarkılar vardır ya, söyleyeniyle anlam bulan. Bazen de renkler vardır şairleriyle anılan. Rengin ufkunda yaşayan şair kimdir diye sorulsa, sarı sıcak renkle ve zaman zaman kırmzıya yakın bir sesle herkes Ahmet Haşim’i anar. Peki dizeleriyle yaşayan ve kudret kalemiyle kavrulan dense kim akla gelir. Bu sorunun cevabı kuşkusuz Necip Fazıl Kısakürek’tir.
Üstad’dan söz açılmışken ufak bir dörtlüğün yanaklarınızı ısıtmasına ne dersiniz.
“ Ne hasta bekler sabahı
Ne taze ölüyü mezar,
Ne de şeytan bir günahı
Seni beklediğim kadar “
Kalem erbabı olan Necip Fazıl’ın yazdıkları sabit ve düz bir okuyucu için boş ve basit bir düşüncenin resmedilmesi olarak görülebilir. Ancak edebiyat ikliminin serinletici rüzgarından az çok nasibini almış kişiler burada aşkın imkansızlığını ve karşılıksız olmasını idrak edebilirler. Tabi bu iki tema ile sınır koymak haksızlık olur şaire ve şiire. Öyle ya herkes şiirden payına düşeni farklı ölçüde alır. “Necip Fazıl Gerçeği“ okuyucuları böyle bir iklimden nasiplenmeye davet anlamı taşımaktadır.
(Tanıtım Bülteninden)