Şenol, bakkaldan ekmek almıştı. Eve dönüyordu. İki arkadaşını o zaman gördü. Cem ile Burak’tı. Şeytan uçurtması uçuruyorlardı.
Şenol büyük bir hevesle yaklaştı. Uçurtmalara baktı. Ne de güzel uçuyorlardı.
Cem’e yaklaştı:
“Ben de uçurabilir miyim?“ diye sordu.
Cem kızdı:
“Olur mu?“ dedi. “Daha yeni başladık. Sen ekmeğini ye de gel.“
Şenol, Burak’a sokuldu:
“Ne olur Burak, azıcık uçurayım şunu“ diye yalvardı.
Burak, tüm dikkatini uçurtmaya vermişti.
“Çekil şuradan. Bak, beni geçti“ diye bağırdı.
Şenol içinden, “Görürsünüz siz“ diye söylendi.
Koşarak eve gitti...
(Kitabın İçinden)