Sünnet; inanç, ibadet, muamelat ve ahlak gibi İslam’ı bütün yönleriyle kuşatan bir anlayışın; vahiy ise, sünneti inşa edici ve belirleyici bir unsur olarak, kaynak ve bağlayıcılık itibariyle ’Kur’an’ ve ’Kur’an dışı’ kategorilerine ayrılamayacak bir bütünlüğün ifadesidir. Bu yaklaşım, sünnetin vahiyle ilişkisinin tabii ve kaçınılmaz olduğunu göstermektedir. Ancak sünnet - vahiy ilişkisinin doğasını doğru anlayabilmek, Hz. Peygamber’in Rasûlullah olmasıyla beşer olması arasındaki dengeyi doğru kurabilmeyi gerektirmektedir. Peygamberimizin Rasûlullah olması, vahyin, etkin ve belirleyici bir unsur olmasını; beşer olması ise, beşerin sahip olduğu cüz’i irade ve aklın ihmal edilmemesini icap ettirmektedir.
(Arka Kapak)