Kadın olmak; Hâcer olmaktı... Issız çöllerde bir çift nemli göz olup ilmik ilmik boğazında düğümlenen kelimeleri bir türlü telaffuz edememekti...Kadın olmak; Asiye olmak; Musalara kucak açmaktı... Sonra bağrından kopup nura çağıran yiğidine en evvel inanmaktı... Velev ki Firavunların zulmü yeryüzünü kaplasa da... Kadın olmak; gönül tezgahında nakış nakış erdemi dokumak... Kemal minberinde Meryemce hayayı okumak... Meryem'in iffetini yüreğinde taşımak... İman ve irfan ikliminin en hoş esintileriyle ruhları okşamaktı... Ve dahi kadın olmak Meryem olmaktı... Kadın olmak Hatice olmak; aşk ve vefa tezgahında teslimiyeti dokumaktı... Ve giderken ardında,yokluğunda hüznü yasayan buğulu gözler, müteessiryürekler bırakmaktı... Kadın olmak; Aişece ilme vurulmak, Fâtımaca yiğitler doğurmak, Zeynepçe hüzne boğulmaktı... Kadın olmak; yağmur yüklü bir bulut olup göz pınarından süzülen her damla yaşla körelmiş yüreklere Rahman'ın rahmetini muştulamaktı...