"Kurtuluşu düşlediğimi, onda daha fazla akıl, daha çok namus düşlediğimi hatırlıyorum. Ahlâkın, aklın bana ne yararı var? Şimdi bunlardan bana ne? Sevgi istiyorum ben, nasıl olursa olsun, olabildiğince edepsiz ve delice. Sevilmeyi çok istiyorum, sevgide yalnız kalmak istemiyorum. Karşılığı olmayan okşamalardan başka hiçbir şey kalbi bu kadar yormuyor." Émile Zola'nın ilk romanı olan İtiraf (Claude İtiraf Ediyor) kendisinin daha sonra "deneysel roman" olarak adlandıracağı türün de ilk örneğini oluşturuyor. 1865 yılında Paris'te yayımlanan ve ânında ABD ve İngiltere'de yasaklanan roman, İngilizceye de on yıllar sonra çevrilir. Zola, bir fahişeye âşık olan genç bir adamın hikâyesini anlattığı yapıtında, kendisiyle özdeşleşen doğalcılık akımına da ilk adımlarını atıyor. Bu roman otobiyografik özellikleriyle birlikte Zola'nın yazınsal yolculuğunun hareket noktası olmasıyla günümüzde de önemini koruyor.