Dünya edebiyatının başyapıtlarından biri olduğu tartışmasız kabul edilen
Körleşme, Almanya’da edebiyatın, politikanın kirli gölgeleri altında yitip
gitmeye yüz tuttuğu bir dönemde yazılmıştır. Ancak, Elias Canetti kurguladığı
zaman ve mekân, kullandığı dil ve üslup, karakterlerindeki soyutlamanın
isabetliliği ve bunları aktarmadaki başarısı sayesinde sınırları aşmış,
evrenselliğin en üst boyutlarına ulaşmıştır.

Çoktandır kendi fildişi kulesine çekilmiş bir aydının trajedisinde cisimleşen
Körleşme, insanoğlunun kendi eliyle kurduğu, sonra da kendisine
yabancılaşmış, düşman kesilmiş bulduğu dış çevreyi, son derece özgün bir
biçimde ve en uçta sayılabilecek araçlarla tasvir etmeyi başarıyor.

İnsanın gerçeklik karşısında ne ölçüde körleşebileceğini, her dönemde ve her
toplumda rastlanabilen “aymaz” aydın karakterinde ustalıkla yansıtan Canetti,
düşünce ile gerçeklik arasındaki kopuşun hikâyesini anlatırken yarattığı dehşet
atmosferiyle okuru derinden sarsıyor.