Kurbağaların özelliği, nehirleri kuru topraklara dönüştüren kurak
mevsimde toprağın derinliklerine gömülüp ölüm uykularına
yatmalarıdır. Tüm bedensel işlevlerini en aza indirip ölüme en yakın
halde yağmur mevsiminin gelmesini beklerler. Yağmurlar nehirlerin
yatağını doldurmaya başladığında, ölüler ülkesinden geri gelir, on
binlerce ağızdan şarkılarını söylemeye başlarlar.
Çok sevilen bir yazar üzerine, akla takılan bir roman üzerine... edebiyat
üzerine, yazmak üzerine mektuplar. Kimisi gün ağarırken, kimisi şehir
karanlığa gömülürken yazılmış, e-postanın da “bir edebiyat türü olarak
mektup” sınıfına girebileceğini bize gösteren metinler... Edebiyatın
hazzını ve anlamını çoğaltmak üzere... Anlamak, bilmek, keşfetmek
zevkiyle yazılmış metinler...
Barış Bıçakçı, Behçet Çelik ve Ayhan Geçgin okurlukla yazarlığın
bitiştiği yerde kurulmuş bir sohbet halkasını paylaşıyorlar. Dostça,
merakla, tutkuyla, peşinden giderek…
Kurbağalara İnanıyorum, edebiyatçının, -üç edebiyatçının-, tutkulu ve
kâşif edebiyat okuru olarak portresi...